Ընդհանրապես մարդիկ, ովքեր արարում են, ովքեր ստեղծում են, ավելի շատ են ժամանակ տրամադրում իրենք իրենց ճանաչելուն: Այս առումով Հովհաննես Թումանյանը բացառիկ է, որովհետև ունի ավելի վեհ գաղափար և մտածելակերպ, քան իշխանությունը, պատերազմը, հաղթանակը: Նա բարձր է, վերևում է, ավելի ուժեղ է, քանի որ կարողացել է դիմակայել ամենամոլորեցնող զգացմունքներին` ատելություն, վախ, վրեժի ցանկություն և այլն: Նա տեսել է առաջին հերթին մարդուն, ով անօգնական է, ով մոլորված է, ու կապ չունի, թե այդ մարդը ինչ կրոն է դավանում: Ամենամեծ գաղափարը և մարդկային վեհ ունակությունը մերվելու, դիմացինի իրավիճակի մեջ մտնելու ունակությունն է:
Պատերազմ, հաղթանակ, պարտություն, հերոսներ, զոհեր, դավաճաններ, ազգ, շունն ու կատու, կինո առանց հատուկ էֆեկտների...
Սա մի ամբողջ համակարգ է: Սրանք բաներ են, որոնք ստեղծվել են մարդուն ամենակարևորից շեղելու համար` մարդ լինելուց:
Комментариев нет:
Отправить комментарий