Կարդացի նրա գրված բանաստեղծությունները:
Ազնիվ ասած դժգոհ եմ: Հավանաբար ավելիին էի սպասում: Ես
դեռ դեռահաս եմ, ինչը նշանակում
է, որ ես ինքնազարգացման տարիքում եմ: Այս բանաստեղծություններում ես իմաստ չտեսա:
Այստեղ գրված էր զուտ գեղեցիկ տողեր, որոնք ծանր չէին, այլ թեթև խոսքեր էին օդում թռնող:
Մի փոքր հասուն մարդկանց սա կարող էր դուր գալ, ովքեր արդեն վաղուց զարգացել են և միայն
գեղեցիկն են փնտրում: Դեռահասներին հարկավոր են իմաստավոր բաներ, որը կնպաստի ինքնազարգացմանը:
<<Ահա երկինքը.
ձյան ու ագռավի, ագռավի ու ձյան
աղմուկով լեցուն։ Ես եմ ու ինքը։
Ինքն ու ես։ Նա իր այդպես մատուցյալ>>
ձյան ու ագռավի, ագռավի ու ձյան
աղմուկով լեցուն։ Ես եմ ու ինքը։
Ինքն ու ես։ Նա իր այդպես մատուցյալ>>
Իմ կարծիքով սխալ է սա ներկայացնել
մեր տարիքայինների համար: Ընդունում եմ, ես երեխա եմ, բայց մենք էլ տեղ ունենք հասարկության
և ամբոխի մեջ և ըստ իս աս մեր համար չի:
Комментариев нет:
Отправить комментарий