четверг, 30 ноября 2017 г.

вторник, 28 ноября 2017 г.

Սրտի գիրքը

Նրա սիրտը մի գիրք էր նկարազարդ տառերով, գեղեցիկ էջերով, փայլուն մտքերով և ժպտուն խոսքերով:

22 միտք հրաշքների մասին


 
    1. Հրաշքներ գոյություն ունեն

Բարձրությունից թռչելիս կընկնե՞մ, թե՞ կսավառնեմ


Ինչ-որ անկումներից հետո, որ անցնում են շղթայով, սովորաբար գալիս է վերելքի մի պահ, որը երջանկության դողով է պատում մարմինդ ու վախեցնում:

суббота, 25 ноября 2017 г.

Աղջիկն ու թանաքը

Նրա սրտում կա մի գրադարան, իսկ նրա արյան հետ խառնվել է թանաք:

Քարացիր...

Անվերջ թնդա, որ աչքերը ժպտան: Բայց ես չնկատեմ ու լուռ անցնեմ:

Ինքնախաբեություն


Քանի դեռ մարդիկ զբաղվում են ինքնախաբեությամբ, երբևէ քայլերն առաջ չեն տանի և ոչինչ չեն սովորի միջավայրից:

Նոբելյանական ճառ


 Կա չէ մարդու տեսակ, որ իրենից, ոչինչ չի ներկայացնում, բայց այնքան է վեր-վեր թռնում, որ փակ տարածություններում քիթը կպնում է արաստաղին։

Անպիտան ինֆորմացիա ուրիշ ոչինչ

    Անչափ վատ է, երբ սերմը ջրում ես ծաղիկ չի դառնում, կամ էլ այնքան ես սիրում, այնքան ես ջրում, որ փտտում է։

Ամոթ երկրիս, ամոթ

     
Քիչ բան եմ հիշում մանկությունից։ Անցյալում ամեն բան չէր, որ լավ ու հարթ էր։

Շարունակեք փնտրել...

Թող ես երազեմ այնքան, ինչքան իմ գլխում ու սրտում տեղ կա երազանքների համար:

суббота, 18 ноября 2017 г.

Սերը չեն կշռում, սերը վայելում են

Գավառ քաղաքի մշակույթի պալատում տեղի ունեցավ թատերական մենախոսություն: Թատրոնի գլխավոր ղեկավարը Կարեն Ջանիբեկյանի կինն էր՝ Լիանա Անթառանյանը, մենակատարը՝ Վահեն էր։ Մենախոսությունը դավաճան սիրո մասին էր։

Ժպտա՛

Ժպտա՛: Թաքցրու քո արցունքները այնպես, որ նույնիսկ դու ինքդ կասկածես դրանք քո արցունքներն էին, թե ուրիշինը: Թաքցրու այնպես, որ դու նույնիսկ սկսես կասկածել, թե այդ արցունքները իսկական էին, թե երազում հայտնված մի տխուր հեքիաթ:

среда, 15 ноября 2017 г.

Ազատություն, թե՞...

Աշոտ Բլեյանը կրթահամալիրը բացել է շատ կարևոր նպատակով, այն է՝

Վայր, որտեղ ես միշտ կարող եմ վերադառնալ

Դպրոցն ինձ տվեց անփոխարինելի փորձ, որը ես կարող էի միայն այստեղ ձեռք բերել։

Իմ կրթահամալիրը այդպիսին չէ...

Մի անգամ Ալբերտ Էյնշտեյնը ասել է. «Ցանկացածը հանճար է, բայց եթե դատենք ձկանը իր՝ ծառ մագլցելու կարողությամբ նա այդպես էլ կապրի ամբողջ կյանքը մտածելով, որ տխմար է»: 

вторник, 14 ноября 2017 г.

Թողեք ուրիշին հանգիստ, զբաղվեք ինքներդ ձեզանով

Եթե ձեզ թվում է, որ ունեք խնդիրներ ուրիշ մարդու հետ հարաբերություններում, որովհետև նա իրեն ճիշտ չի պահում, ճիշտ չի ՙՙկառուցում հարաբերությունները՚՚, ուրեմն դա ձեզ թվում է: 

Աշնան կաթիլները

Արդեն աշուն է, եկել է այն պահը երբ քնում են ծառերը, երկինքը ամպում է, իսկ անձրևները չեն դադարում։ Այս ամենը տխրեցնում է, բայց ես տխուր չեմ։

четверг, 9 ноября 2017 г.

Եթերում աշունն է


Աշունը միշտ գեղեցիկ է եղել գունավառությամբ, սառը անձրևներից հետո գոյացած տաք առվակներով, որոնք ավելի են ջերմանում, երբ վառվում են դեղին նավակներով, մռայլ եղանակով, որին հետևում է տաք թեյ խմելը, և իհարկե, ջրափոսերով, որոնք մագնիսի նման ձգում են անձրևաջրերին։

Գեղեցիկի իմ ընկալումը

Գեղեցկությունը նմանեցնում եմ մի թելի, որն ինչքան հաստ է, այնքան դժվար է լինում կտրելը: Մարդն էլ ինչքան գեղեցիկ է լինում, այնքան ավելի դժվար է լինում նրա մտածելակերպը և բարությունը փոխելը:

среда, 8 ноября 2017 г.

Բոլորը նույնն են

   
Գիշերը ամպերն իջել էին որբ տանիքներին։

Ոչինչ չի գալիս, որ ոչինչ չգնա

Ոչինչ չի գալիս, որ ոչինչ չգնա:

Գրասեղան

   Ամեն մարդ իր ծաղրանկարի հետևում ունի սարսափեցնող դիմակներ։

Մարդս՝ մարդ լինի

   
Մազերս եմ կտրել։

Այն, ինչ անգին է ՝ ներսում է

Նա տեղ է գտնում ամենքիս պայուսակում,
Գրպանում, ձեռքում, բայց ոչ սրտում։

понедельник, 6 ноября 2017 г.

Դեռ ամառ էր

Սա իմ աշունն է։ Սա միայն իմ պատմությունն է և այն բոլորովին էլ լավ ավարտ չունի։ Զրկված եմ նույնիսկ երազելուց։ Մոլորակը մասնատվում է և ցրվում տիեզերքով մեկ։