четверг, 28 сентября 2017 г.

Իմ երազում

Կոմիտասի ծննդյանը նվիրված  ես և Մելինե Մարտիրոսյանը, պատրաստել ենք մի տեսանյութ, ընտրելով նրա բանաստեղծական շարքից ամենասիրելին:

Թող, որ սերը անտեր չմնա

Տեսանյութը՝ Աստղ Կիրակոսյանի 
Կարդում է՝ Դիաննա Տատինցյանը 

Մաշված «Ճիշտը»

Տեսանյութը՝ Աստղ Կիրակոսյանի
Կարդում է՝ Դիաննա Տատինցյանը

Կոմիտասի բանաստեղծություններ

Տեսանյութը՝ Աստղ Կիրակոսյանի 
Կարդում են՝ Նորայր Ասատրյանը, Գոհար Հովհաննիսյանը, Տիգրան Դանելյանը, Գիսանե Թութունջյանը

Հեռու էինք իրարից

Ու ես գիտեմ` պիտի անվերջ կանչես այդպես ու հեռանաս: Իսկ ես չեմ լսի քո ձայնը: Չեմ լսի այլևս... 

Ծանր օդով եմ ապրում


Շունչ ու արտաշունչ. սկսում եմ զգալ, թե գնալով որքան է դժվարանում մի ժամանակ սովորական թվացող գործողությունը:

среда, 27 сентября 2017 г.

Մի վերադարձիր, անցյալ...

Մի վերադարձիր, անցյալ... 

Մաշված «ճիշտը»

 Ես վախկոտ չեմ, բայց վախենում եմ սխալվելուց, որովհետև երբ բնիցդ դուրս ես գալիս, սկսում ես հիասթափվել:

Հիասթափություն

Ափսոս, դու չարդարացրեցիր իմ սպասումները։ Շատ ափսոս։

Իր երգերի մեջ խոսում է բնությունը, որովհետև նախ բնությունը խոսեց իր մեջ

«Թափառական երգիչ». այդպես էին անվանում խղճուկ հագուստով բարի տղային, որին հաճախ տեսնում էին լվացքատան սառը քարերին քնած։ Ո՞վ կմտածեր, որ այդ թափառականը տարիներ անց պետք է կոչվեր Կոմիտաս վարդապետ։

Եթե չկաս դու, չկամ նաև ես


Այս ցուրտ և պարզ աշնանը այսպես էր անցնում ամեն երեկո:

среда, 20 сентября 2017 г.

Սևանում

Ընկերական մթնոլորտ, երգ, ուրախություն, առավոտյան քնկոտություն, հավի խորոված, լողանալ, այս ամենը նկարագրում է Ժայռ ճամբարը։

понедельник, 18 сентября 2017 г.

Դու չես, չէ․․․

Երբ հոգիդ լցված է լինում սիրելի մարդկանցով, ինչ էլ գլխիդ գա, դու երջանիկ ես լինելու:

Իմ կյանքի ժամերը

Բոլորիս մեջ մտած է այն հասկացողությունը, որ կյանքը շատ կարճ է ու պետք է այն այնպել այնպես, որ քեզանից հետո քեզ միայն լավով հիշեն:

воскресенье, 17 сентября 2017 г.

Վախը ստիպում է ապրել

Վախն այնքան միամիտ ու մանկական զգացում է։ Անգամ ծիծաղելի, բայց դա հետո․․․

Թող որ շողանք


Ես տեսա երկրագնդի կլոր պատյանից դուրս ու անծայրածիր երկնքից էլ այն կողմ, տեսա ես: Տեսա արևը ու կողքին նկարեցի ինձ:

Վախի մեղեդին

Ի՞նչ երգ ունի վախը. տխուր, ինչպես կյանքի վերջին օրը կամ էլ անհանգիստ, ինչպես առաջին գարունը։

суббота, 16 сентября 2017 г.

Երբ գալիս է պահը

Գտիր մի բարակ և երկար թել: Թող լինի շատ երկար: Լավ նայիր թելին ու նայելուց հետո մի կողմից այրիր: Կտեսնես, թե այդ թելը ինչպես է մի վայրկյանում այրվում և ու ոչնչանում:

вторник, 12 сентября 2017 г.

Սարոյանի ու իմ հայը

Սարոյանն ու ես սիրում ենք հայի տեսակը` լինի լավ, թե վատ:  Հայի տեսակը չկրկնվող է. ու սա չենք ասում այն պատճառով, որ ես կամ դու հայ ենք: 

Վիլյամ Սարոյանի «Հայ մուկը»



Մարմնի փշաքաղում, այլ կերպ ասած` սրտի աշխատանքի դադարում, որի արդյունքում սկսում ես անադեկվատ շարժումներ անել, հաճախ մեծ ուժերի ձեռք բերում կամ ընդհանրապես դադարում ես շարժվել:

Ձանձրալի պատմություն

Բարև ձեզ։ Այս անգամ ես Գոհարն եմ, ոչ ուրվական, ոչ լացող աղջիկ, ոչ անծանոթ օտարական, ոչ էլ ներքին ձայն և նույնիսկ ոչ էլ ստվեր։ Այս անգամ դա իրոք ես եմ։

Ես կանգուն եմ


Կործանում... Ի՞նչը կհասցնի ինձ վերջնական անկման:

Անքնություն

   
  Քեզ հարց է տանջում։

Անվերադարձ պահեր

Կյանքում լինում են պահեր, դեպքեր, որոնք տպավորվում են։

четверг, 7 сентября 2017 г.

Ամառվա հրաշալիքը՝ ձմերուկ


Ամա՜ռ․․․ Այս ամառ մի այլ կարգի շոգ էր։

Գունավորվեց իմ կյանքը

Ամբողջ շրջապատս սև ու սպիտակ էր: Բոլորը նման էին իրար, իսկ ե՞ս: Ես էլ էի արդեն սև ու սպիտակ:

Ինչքան էլ մութ լինի...

Ո՞վ ես դու:

Գերմանիայի միջազգային ճամբարում

Օգոստոսի 5-ին ես գնացի Բեռլին, որպեսզի մասնակցեմ կամավորական ճամբարի։

Բաց մի թողեք ձեր երջանկությունը

 Երջանկությունն ի՞նչ բան էր...

Վերագտել եմ բառերը

Կարող ես անցնել այս փոքրիկ քաղաքի մի քանի կամուրջների վրայով ու ներքև չնայել: Ներքևում սպասող չկա:

Դու այն մարդն ես, ում հետ...

Ցանկանում եմ քեզ հետ միասին գնալ հեռու երկրներ, տեսնել վերերկրային բնապատկերներ, երկրի գաղտնի անկյուններ, որոնք, առանց քեզ, հաստատ այդքան զարմանահրաշ չէին լինի

Հայ մուկը: Վերլուծություն

Հայերը հաճախ են լինում այդպես՝ փոքր, աննկատ և առանձնացող: Սովորաբար հայի կերպարը նկարագրվում է ինչպես՝ քեֆչի, ընկերական, շախով-շոևխով և յուրօրինակ: