Վախը և՛ ֆիզիկական, և՛ հոգեկան
զգացողություն է։
Հաճախ հենց այս զգացմունքն է առաջանում անապահով և թիկունք չունեցող մարդկանց
մոտ` գենետիկորեն փոխանցված հատկություններով, ֆիզիկական տեսքով և վախկոտությամբ։
Եվ ինչքան էլ նա ուժեղ է և պատիվ
ունի իր ցեղակիցների մոտ, միևնույն է, նա մուկ է, սովորական մկնիկ, ով
սիրում է մութ և խոնավ անկյուններ, որտեղ համարյա ոչ մեկը չի մտնում:
Այս պատմությունը, ինչպես և շատ ուրիշ
պատմություններ, ցույց տվեց ինձ թույլ ազգերի մարդկանց կերպարը։ Որոնցից մեկն ենք նաև մենք: Ինչքան էլ մենք ուժեղ
ենք և խելացի, միևնույն է, վախկոտ ենք մնում, քանի որ մենակ ենք։ Եվ այս տեսակի
պատմությունները քեզ սովորացնում են, որ ինչքան էլ քեզ ձգում է այլ երկրներում նոր
կյանք սկսելը, մեկ է, դու չպետք է մոռանաս, որ այնտեղ դու կլինես Արտաշի նման
կերպար:
Комментариев нет:
Отправить комментарий