среда, 24 мая 2017 г.
Սերը չբացահայտված է
Առաջին անգամ․․․
Այնտեղ, որտեղ միշտ սպասում են
Մաքրվելու ժամանակն է
Անխիղճ՝ մեռածի հաշիվ կամ տանջված ու խղճով
Գոռում էին ամպերը
Սիրեցի մեզ, սիրեցի Սևանը
Չգիտեմ էլ որտեղից սկսել, երևի այնտեղից, որ այդ ամենն ասես երեկ չլիներ, լրիվ ուրիշ տեղ, ուրիշ ժամանակ՝ հեռու ամենօրյա հոգսերից ու մտածմունքներից։
Էլ ու՞մ ենք ջերմացնելու․․․
Ես էի խելագար, թե դուք էիք ուրիշ
Գեղեցիկը մերն է
Չգիտեմ, որ միտքն ինձ ավելի երջանկացրեք, այն որ պետք է կրկին այցելեինք «Ժայռ», թե որ ֆիզկուլտուրայի քննությունը հենց այնտեղ էինք հանձնելու։
Փնտրեցի․․․․չգտնելով հորինեցի
Շատ սիրեք ու շատ ճամփորդեք
ՓՈՔՐԻԿ ՆԱԽԱԲԱՆ-ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ
Ես վերադարձա, կարելի է ասել ամենադժվարն արդեն հաղթահարված է։
Անժամկետ
Չէի զգում ժամանակը, սովը: Պարզապես կայի և ցանկանում էի լինել այդ պահին հավերժ:Լռելու ժամանակ չկար, անհավատալի էր, բայց անընդհատ ուզում էի խոսել: Վախենում էի ամեն ինչ կրկին թողնել անավարտ:
Գրկելով երկինքը
Մի՛ ամաչիր բարի ու քնքուշ լինել…
Ներքին անկախություն
Հաճախ անկախությունն ու ազատությունը համեմատում են միմյանց հետ, անգամ նույնացնում։
Սկզբում ես նույնպես չէի հասկանում դրանց տարբերությունը, բայց իրականում դրանք այնքան տարբեր բաներ են։ Լինել անկախ՝ ինձ համար նշանակում է ոչ մեկից կախում չունենալ, լինել ամբողջովին ինքնուրույն և բոլոր հարցերում հույսդ դնել միայն քեզ վրա։
Արի հավերժ այսպես լուռ խոսենք...
Ինձ համար դու ոչ արև էիր, ոչ էլ լուսին։ Արևն ու լուսինը բոլորինն են։
Դու...իմ աշնանային ամենամեծ սխալ
Ցուրտ եղանակի տաք Դիլիջանը
Ուրբաթ առավոտյան, երբ բոլորն արդեն պատրաստ նստած էին, ես վերջինը շտապեցի երթուղային: Մի տեսակ անսովոր ու անորոշ էր ճանապարհը՝ Ժայռ չէր, Սևան չէր: Երևի սա հենց այն էր, ինչին երկար էինք սպաել: Նորություն էր, Դիլիջան էր: Մի փոքր երկար գնացինք, բայց այդ երկարությունն էլ իր պատճառներն ուներ: Հաճախ էինք կանգ առնում, քանի որ նորանոր վայրեր ու բազմաթիվ աչքեր կային, որոնք յուրովի այդ վայրերը դարձրեցին իրենցը: Դնելով կադրերի մեջ իրենց տրամադրությունն ու առանձնահատկությունները պահերն անմահացրեցինք ամենատարբեր կողմերից և բոլորն էլ հետաքրքիր են: 
Անհնար է առանց սիրո երջանիկ լինել
Մարդուն երջանիկ լինելու համար շատ բան պետք չէ, և ճիշտը դա երեխաներին մանկուց հասկացնելն է,որովհետև հետո կարող է ուշ լինել։
воскресенье, 21 мая 2017 г.
Գտիր ինձ
суббота, 20 мая 2017 г.
Անհանգստանալու թեմա կա
Գիտեք, ես շատ եմ ուշադրություն դարձրել այն նկարներին, ինչ նկարում են դպրոցական երեխաները:пятница, 19 мая 2017 г.
Բանաձև չկա, կա խիղճ ու տրամաբանություն
Մի թաքնվեք բազմակետերի անսրտության ետևում
Ես դեռ ողջ եմ:
Առատաձեռն եղեք, մարդիկ, քանի դեռ ես կամ, երես տվեք, շտապեք, գրեք ինձ, որ սիրում եք, գրեք աշնան մասին, մրսածություն ունենալու հակման մասին:
Մայիսյան հավաքի ամփոփում. Կլոր սեղան ԿԳՆ-ում
Ես բավական զգայուն մարդ եմ, առաջին բանը, որ տպավորվեց այս հանդիպումից` մթնոլորտն էր, որը սկզբում սառն էր, ճնշող և լարվածություն էր առաջացնում:
среда, 17 мая 2017 г.
Հեղինակային կրթական ծրագրի մշակման-տարածման վիրտուալ հարթակներ
понедельник, 15 мая 2017 г.
суббота, 13 мая 2017 г.
пятница, 12 мая 2017 г.
«Գետը քաղաքում» նախագիծը աքասիաներու շուքին տակ..
четверг, 11 мая 2017 г.
Հիմա մոդա է ցուցակ կազմելը՝ օրինակ՝ երազանքների: среда, 3 мая 2017 г.
Մի բղավիր, ես այդքան էլ վատը չեմ...
понедельник, 1 мая 2017 г.
Ուղղակի խավար է շուրջս
Երբ ահավոր իրավիճակում ես, քեզ
պետք է ընդամենը մի փոքրիկ հույս, կապ չունի` ինչ. անձնավորություն, աստված,
աշխատանք, երևույթ, և դու այնպիսի ուժով կկախվես դրանից, որ ակամայից կպատվես
վարդագույնով, հոգիդ կլցվի հանգստությամբ, դու ամեն ինչի վրա աչք կփակես, անգամ, եթե քո հույսի աղբյուրը բազում անգամ քեզ հուսախաբ է արել, դավաճանել է,
դու, միևնույն է, ատամներով կկառչես այդ հույսից, քանի որ այն միակ բանն է, որ դու
ունես այդ դժվար իրավիճակում:
Подписаться на:
Сообщения (Atom)