воскресенье, 30 сентября 2018 г.

пятница, 28 сентября 2018 г.

Ծիծաղել


Ըստ իս կարելի է ծիծաղել հենց այնպես։ Բավական է հիշել այն աշխարհը, որտեղ ապրում ենք, թե ինչքան թերի է նա։ Այդ ամենը կստիպի ինձ ծիծաղել, բայց ոչ երկար, քանզի դա միևնույն ժամանակ շատ ցավալի է։ Մենք միշտ ուզում ենք, որ ամեն ինչ <լավ> լինի։

четверг, 27 сентября 2018 г.

Գրողները խենթ են


Ես կարդացի Սարոյանի <Գրողի խոստվանությունը>։ Անկեղծ ասած ես էլ ինձ ինչ-որ չափով գրող եմ համարում, հենց այդ պատճառով էլ լրիվ համամիտ եմ նրա հոդվածի հետ։ Գրողը միևնույն ժամանակ կարող է լինել լավագույն բարեկամը և մեծ թշնամին, քանզի նա անկախ է, ազատ և խենթ։ Հասարակության հետ մեկ ալիքի վրա չեն այդպիսի մարդիկ, և շատ հաճախ նրանց չեն հասկանում։

понедельник, 24 сентября 2018 г.

воскресенье, 23 сентября 2018 г.

суббота, 22 сентября 2018 г.

воскресенье, 16 сентября 2018 г.

Հավատ

 
Միշտ բանակցությունների, զրույցների ժամանակ ամենախոցելի թեման հավատն ու կրոնն է:  Ու միշտ ես ունեմ իմ հաստատուն կարծիքը դրա վերաբերյալ:

воскресенье, 9 сентября 2018 г.

Կես բաժակ ջուր

 
 Սենյակում նստած նոութբուքի առջև արդեն չգիտեմ էլ, թե, որ ժամն է գործ եմ անում: Մի բան չի ստացվում, ինքս ինձ վրա ջղայնանում եմ,  գործը լավ է գնում ինքս ինձ գովում եմ:

пятница, 7 сентября 2018 г.

Մարդիկ մարդկանց կարիքն ունեն


Այ, լավ կլիներ, որ գիրք գրեի, տպեի, թոռներիս թողնեի ու մեռնելուց հետո գիրքս վերցնեին... Մեկը կկարդար, մեկը կես հասած կդներ մի կողմ, մյուսը մեջը փող կպահեր... Կհիշեին, կասեին «Ապրի՜ մերս, ապրի տատս... »: Դրանից էլ հետո, թե, որ հիշեցին ուրեմն լավն էր գիրքս։