Լռության ձայնը

Լսո՞ւմ ես, թե ինչպես եմ լռում։ Լռում եմ շատ պարզ, ոչ անիմաստ և հաստատ ոչ ուրախությունից։

Ներսում դատարկ է

 Շատ ու շատ խնդիրեր ունենք, բայց խելք էլ չունենք, որ լուծենք դրանք:

Մեսրոպ Արքեպիսկոպոս Աշճյանի մտքերից

«Մահը մեր կեանքի ընկերն է, մեր ծնունդէն իսկ մեզի կը միանայ, և իզուր չէ, որ կ՛ըսեն՝ օրօրոցի մօտ արդէն դագաղ կայ: Մահը մերն է, մենք մահինը, այնպես չէ՞:

Սև ու Սպիտակի պայքարը

Երկաթների մեջ ընկած ոսկին

     

Սիրտդ բազմազանություն է ուզում, ուզում ես ավելին քան ունես:

Մուղնու ճամփեքով

Ս. Գևորգ եկեղեցի

Այնտեղ արևն իր շողերով մշտապես համբուրում է եկվորներին ու բարի գալուստ ասում: Այնտեղ ժամանակը կանգ է առնում, զանգերի հետ ծաղիկներն անգամ խոնարհում են գլուխները: Այնտեղ է գտնվում Հայաստանի նշանավոր սրբավայրերից մեկը` Սուրբ Գևորգ եկեղեցին:

Ճիչ դատարկություն մեջ

Մենք դարձել ենք քարեր

պատերի,

թաց ասֆալտի,

ծովում

ու կամ օվկիանոսում

տիղմոտ քարեր ենք։

Եկանք, հասանք

   

Ամեն բան հետաքրքիր է, շատ հաճելի... Տրամադրությունը՝ հոյակապ ու չքնաղ:

Ձմեռ պապի նվերը

Դեկտեմբեր ամիս: Ձմեռ է, բայց մի լավ ձյուն էլ չկա:

Նա վախենում էր մենակ մնալուց

Նրա կյանքում հայտնվեց ևս մեկը, դու դարձար ավելորդ, երբ գնացիր՝ բացակայությունդ չզգացվեց:

Ճաղերի ներսում...

Ուզում եմ պահել քեզ իմ վանդակ-մարմնում: Բայց ոչինչ չունեմ հյուրասիրելու: Չես նեղանա, չէ՞: Ախր, դու այնքան հարազատ ես: Պարզապես մեղմ կշշնջամ ականջիդ այդ կանչը:

Բաժանորդը անջատել է հեռախոսը

-Ալո, լսո՞ւմ ես ինձ։ Կհիշե՞ս, թե ով եմ։ Չգիտեմ էլ ինչից սկսեմ։ Դու կարծում էիր ես ստվեր եմ և միշտ կհետևեմ քեզ։ Չնայած․․․ այդքան էլ չէիր սխալվում։ Եթե հիմա քեզ զանգել եմ, ուրեմն դեռ հետևում եմ քեզ։

Քո աշխարհը

Գտիր մի հաստ պարան ու կախիր քո մտքերը այդ պարանի վրա: Ցույց տուր բոլորին, թե ինչքան սիրուն է քո նկարած յուրաքանչյուր միտք...

Դու

Ժամանակը անցնում է, և մարդիկ փոխվում են:

Դու մի պատահական անուն չես, ո՛չ էլ տարիք, ո՛չ հասակ, ո՛չ էլ այն վայրը, որտեղ ծնվել ես:

Ծննդյան հուշեր..

Սուրբ Ծննդյան մասին պատմությունները միշտ հաճույքով եմ կարդում...:

Որոշում կայացնել

Մենք բոլորս կյանքում անցնում ենք այն ընտրությամ միջով, որով անցավ «Սուրբ Ծննդյան հեքիաթ սրինգ նվագող աղջկա մասին» պատմվածքի հերոսուհին:

Մոսկվան...

Մոսկվան ուրիշ էր...

Ն տառով մեկը

Նրա համար կյանքը նման էր տիկնիկների գունավոր ու մեծ խանութի։

Օրենքի հետքերով...

«Ընտանեկան բռնությունը ընտանիքի անդամների միջեւ ֆիզիկական, սեռական, հոգեբանական կամ տնտեսական բռնության կիրառումն է»: 

Հա՜, բա չէ

Տեսա՜վ: 

Պատերից ներս կամ դուրս

Կառուցիր նորը, եթե քանդվել է: Բայց մի ապրիր այդ պատերի ներսում:

Ձմե՜ռ, չէ՞ որ այն նույնպես կարելի է սիրել

Փաթիլները մեկի մյուսի հետևից ընկնում էին իր տաք քթին և հալվում: Մումի-տրոլլը բռնում էր դրանց թաթով, որպեսզի, թեկուզ մի ակնթարթ հիանար նրանց գեղեցկությամբ:

Ինչո՞ւ չդադարեց շնչել, ինչո՞ւ նրա սրիտը չկանգնեց

-Դու գիտե՞ս, որ Բախը կորցրել է իր փոքր աղջկան, հետո 3 տղաներին, իսկ հետո նաև իր կնոջը Մարիա-Բարբարային,-սաում է Նատանը,-ԳԻտե՞ս:

Աննկատ և շողացող դպրոցականները

Ես մի աղջիկ եմ մեր դպրոցում, մի քանի հարյուր աղջիկներից մեկը։ Ապրում եմ աննկատ, դպրոցական կյանքով։ Հետաքրքիր է, երբ ինքդ աննկատ ես, սկսում ես ուշադիր հետևել միշտ շողացող մարդկանց դպրոցական կյանքին։ Նրանք միշտ այնքան լարված են, ասես փնտրեն մի բան, անհանգստանան ինչ որ մի բանից։ Իսկ իմ նման մարդիկ միշտ հանգիստ են, որովհետև կարևոր չեն, նրանց գործողությունները չեն ազդում ոչնչի փոփոխության վրա։

Սրտիս կոտրվելու ձայնը

Այնքան ցուրտ էր․․․։ Հիշում եմ` դրսում կնգնած էի, արդեն մթնել էր։ Նոր էր սկսվել ձմեռը, և երկինքը ամպոտ էր։ Սառչում էի, բայց դա չէ, որ ինձ խեղդում էր։ Ես չպետք է այնտեղ լինեի, իմ տեղը շատ հեռու էր, մի վայրում, որտեղ ես երբեք չէի եղել։ Աղմուկը այնքան ազդեցիկ էր։ Հանկարծ նկատեցի, որ աչքերս թաց են։

Փայլեք, մարդիկ

Ես կուզենայի երկինքը պեղել ու արեգակի տոպրակը լցնել աստղերով:

Ես՝ ես եմ

 

Ես երկար եմ, բարակ եմ, քառակուսի եմ, թե կլոր, ես՝ ես եմ, ուզենամ, թե ոչ։

Ինչ է կյանքը

Կյանքը կարելի է նկարագրել տարբեր եղանակներով, բայց ի վերջո իսկական նկարագրությունը ստանալու համար մեզ հարկավոր է կյանքից զրկվել։

Դատարկ փողոցով վազող լույսերը

Մութ գիշերվա փողոցում ավելի լավ են երևում աստղերը, որոնք չեն լուսավորում, այլ ուղղակի փայլում են հեռո՜ւ-հեռո՜ւ:

Ամեն օր Նոր տարի է

-Մի՞ թե դու չես ցանկանում շնորհավորել մեր Սուրբ Ծնունդը։

Հեքիաթ Նոր Տարվա ցանկությունների մասին

Կար-չկար մի աղջիկ կար:

Մենք խոցելի ենք, բայց ոչ թույլ

Մենք խոցելի ենք, բայց ոչ թույլ: Շատերը չեն հասկանում տարբերությունը:

Միջուկային միաձուլման ռեակտոր

Մարդիկ միշտ երազել են ստանալ անվերջ և էժան էներգիայի աղբյուր` սկսած այն պահից, երբ հայտնաբերվեց էլեկտրականությունը: