понедельник, 25 декабря 2017 г.

Մեսրոպ Արքեպիսկոպոս Աշճյանի մտքերից

«Մահը մեր կեանքի ընկերն է, մեր ծնունդէն իսկ մեզի կը միանայ, և իզուր չէ, որ կ՛ըսեն՝ օրօրոցի մօտ արդէն դագաղ կայ: Մահը մերն է, մենք մահինը, այնպես չէ՞:

пятница, 22 декабря 2017 г.

Մուղնու ճամփեքով

Ս. Գևորգ եկեղեցի
Այնտեղ արևն իր շողերով մշտապես համբուրում է եկվորներին ու բարի գալուստ ասում: Այնտեղ ժամանակը կանգ է առնում, զանգերի հետ ծաղիկներն անգամ խոնարհում են գլուխները: Այնտեղ է գտնվում Հայաստանի նշանավոր սրբավայրերից մեկը` Սուրբ Գևորգ եկեղեցին:

четверг, 21 декабря 2017 г.

Ճիչ դատարկություն մեջ

Մենք դարձել ենք քարեր
պատերի,
թաց ասֆալտի,
ծովում
ու կամ օվկիանոսում
տիղմոտ քարեր ենք։

Եկանք, հասանք

   
Ամեն բան հետաքրքիր է, շատ հաճելի... Տրամադրությունը՝ հոյակապ ու չքնաղ:

Ձմեռ պապի նվերը

Դեկտեմբեր ամիս: Ձմեռ է, բայց մի լավ ձյուն էլ չկա:

Նա վախենում էր մենակ մնալուց

Նրա կյանքում հայտնվեց ևս մեկը, դու դարձար ավելորդ, երբ գնացիր՝ բացակայությունդ չզգացվեց:

среда, 20 декабря 2017 г.

Ճաղերի ներսում...

Ուզում եմ պահել քեզ իմ վանդակ-մարմնում: Բայց ոչինչ չունեմ հյուրասիրելու: Չես նեղանա, չէ՞: Ախր, դու այնքան հարազատ ես: Պարզապես մեղմ կշշնջամ ականջիդ այդ կանչը:

Բաժանորդը անջատել է հեռախոսը

-Ալո, լսո՞ւմ ես ինձ։ Կհիշե՞ս, թե ով եմ։ Չգիտեմ էլ ինչից սկսեմ։ Դու կարծում էիր ես ստվեր եմ և միշտ կհետևեմ քեզ։ Չնայած․․․ այդքան էլ չէիր սխալվում։ Եթե հիմա քեզ զանգել եմ, ուրեմն դեռ հետևում եմ քեզ։

Քո աշխարհը

Գտիր մի հաստ պարան ու կախիր քո մտքերը այդ պարանի վրա: Ցույց տուր բոլորին, թե ինչքան սիրուն է քո նկարած յուրաքանչյուր միտք...

Դու

Ժամանակը անցնում է, և մարդիկ փոխվում են:
Դու մի պատահական անուն չես, ո՛չ էլ տարիք, ո՛չ հասակ, ո՛չ էլ այն վայրը, որտեղ ծնվել ես:

Ծննդյան հուշեր..

Սուրբ Ծննդյան մասին պատմությունները միշտ հաճույքով եմ կարդում...:

понедельник, 11 декабря 2017 г.

Ձմե՜ռ, չէ՞ որ այն նույնպես կարելի է սիրել

Փաթիլները մեկի մյուսի հետևից ընկնում էին իր տաք քթին և հալվում: Մումի-տրոլլը բռնում էր դրանց թաթով, որպեսզի, թեկուզ մի ակնթարթ հիանար նրանց գեղեցկությամբ:

воскресенье, 10 декабря 2017 г.

четверг, 7 декабря 2017 г.

Աննկատ և շողացող դպրոցականները

Ես մի աղջիկ եմ մեր դպրոցում, մի քանի հարյուր աղջիկներից մեկը։ Ապրում եմ աննկատ, դպրոցական կյանքով։ Հետաքրքիր է, երբ ինքդ աննկատ ես, սկսում ես ուշադիր հետևել միշտ շողացող մարդկանց դպրոցական կյանքին։ Նրանք միշտ այնքան լարված են, ասես փնտրեն մի բան, անհանգստանան ինչ որ մի բանից։ Իսկ իմ նման մարդիկ միշտ հանգիստ են, որովհետև կարևոր չեն, նրանց գործողությունները չեն ազդում ոչնչի փոփոխության վրա։

среда, 6 декабря 2017 г.

Սրտիս կոտրվելու ձայնը

Այնքան ցուրտ էր․․․։ Հիշում եմ` դրսում կնգնած էի, արդեն մթնել էր։ Նոր էր սկսվել ձմեռը, և երկինքը ամպոտ էր։ Սառչում էի, բայց դա չէ, որ ինձ խեղդում էր։ Ես չպետք է այնտեղ լինեի, իմ տեղը շատ հեռու էր, մի վայրում, որտեղ ես երբեք չէի եղել։ Աղմուկը այնքան ազդեցիկ էր։ Հանկարծ նկատեցի, որ աչքերս թաց են։

Փայլեք, մարդիկ

Ես կուզենայի երկինքը պեղել ու արեգակի տոպրակը լցնել աստղերով:

вторник, 5 декабря 2017 г.

понедельник, 4 декабря 2017 г.

Ինչ է կյանքը

Կյանքը կարելի է նկարագրել տարբեր եղանակներով, բայց ի վերջո իսկական նկարագրությունը ստանալու համար մեզ հարկավոր է կյանքից զրկվել։

воскресенье, 3 декабря 2017 г.

Դատարկ փողոցով վազող լույսերը

Մութ գիշերվա փողոցում ավելի լավ են երևում աստղերը, որոնք չեն լուսավորում, այլ ուղղակի փայլում են հեռո՜ւ-հեռո՜ւ:

пятница, 1 декабря 2017 г.

Հեքիաթ Նոր Տարվա ցանկությունների մասին

Կար-չկար մի աղջիկ կար:

Մենք խոցելի ենք, բայց ոչ թույլ


Մենք խոցելի ենք, բայց ոչ թույլ: Շատերը չեն հասկանում տարբերությունը:

Միջուկային միաձուլման ռեակտոր


Մարդիկ միշտ երազել են ստանալ անվերջ և էժան էներգիայի աղբյուր` սկսած այն պահից, երբ հայտնաբերվեց էլեկտրականությունը: