Չեմ սիրում դատարկ մոխրամաններ, որ ողողված են միայն հանգած կրակով, կպնում ես թե չէ՝ մատներդ ամբողջովին կեղտոտ են։ Միշտ պետք է ունենալ այդ հետաքրքրությունը, երեխայի ոգին ու ցանկությունը նոր հրդեհներ առաջացնելու համար։ Իսկ հետո պարզապես դիտել այն։ Թողնել, որ ամեն ինչ գնա իր հունով՝ չհանգցնել, չբռնկել, պարզապես դիտել։ Բայց մարդն ի վիճակի չէ միշտ օդից ստեղծել այդ կրակը։ Պետք է լինի մեկը, ով կստիպի վառվել ներսից։ Ու ձեր շփումից պարբերաբար կառաջանա այն կրակը, որ սիրուց էլ զորեղ է ու վտանգավոր։ Գուցե Չեխովը չուներ այդ մեկին, որ հասկանար թե ի՞նչ է կրակը և դառնալով այդ առեղծվածի մի մասը հոգնեց, հավերժ մնալով մոխրամանում հանգած։
среда, 24 мая 2017 г.
Հանգած մոխրամանը
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий