Ես պատրաստ էի լինել մարդկային, լինել շատ բարի ու ամուր սրտով մի մարդ, ով կլինի կողքիդ, երբ դու չարանաս, թեկուզ իր հանդեպ ու հրաժարվես ամեն բանից: Ես պատրաստ էի հարված ստանալ մինչև հոգիս, միայն ե դու նորից շնչես ազատորեն, բարկությունդ կանգ առնի: Նկար... հուշեր... Ցավը եկավ քո փոխարեն, ու դու գնացիր, ասելով,-<< Ետ կգամ>>,- իսկ ես կսպասեմ: Ես սպասում եմ...մի քանի ժամ կանցնի ու կզգամ՝ սիրում եմ: Ես կվազեմ ու կգամ հետ:Խոսքեր... ձայներ... Հուշերս ինձ խեղդում ե,ն, իսկ դու ժպտում ես, ուրախ ես: Իսկ եթե հոգի՞դ նայեմ: Իսկ եթե դադարենք ձևացնե՞լ: Մի՞թե դա հեշտ չէ ավելի. մի՞թե մենք երջանկություն չենք զգա ավելի: Բայց չէ... մենք բարդույթներ ենք, կամավոր էշի բարդույթնոր...
Комментариев нет:
Отправить комментарий