Հետո հիշում եմ այն խոսքերը, որ ինձ ասել էին շատ տարբեր, բայց մտերիմ մարդիկ՝ «Կապ չունի դու ով ես, եթե ինձ հարգես, ես էլ քեզ կհարգեմ», «Ինչ էլ լինի, հիշիր, որ ես կամ ու կօգնեմ», «Դու միշտ իմ ընկերը կմնաս, անկախ նրանից, թե քո մասին ինչ են մտածում ուրիշները, չանհանգստանաս, ես կողքիդ եմ», «Եթե խնդիրներ ունենաս, ասա ինձ և ես ամեն ինչ կլուծեմ», «Դու կարող ես ցավեցնել ինձ, որովհետև ես թողնում եմ», «Եթե դու չլինեիր, մեր օրը այսքան ուրախ չէր անցնի», կամ էլ «Դու ինչպես միշտ ինձ հիշում ես, երբ պետք ես»։ Սա դեռ ամենը չէ, բայց չեք պատկերացնի` ինչքան եմ ես ուրախանում, երբ վերջապես գիտակցում եմ, թե ինչքան սխալ էի, երբ մտածում էի, թե մենակ եմ։ Այնքան մարդ կա, այնքան դեմք կա ինձ ժպտացող, իսկ ես այնքան հեշտ և արագ եմ մոռանում դա։ Իսկ ձեզ երբևիցե ասե՞ լ են այսպիսի խոսքեր։ Եթե այո, ուրեմն հիշեք ավելի հաճախ և ժպտացեք միայն այն մտքից, որ հենց այն մարդն եք եղել, ով լսել է այսպիսի խոսքեր։
Комментариев нет:
Отправить комментарий