Ինչքան ես դեռ կանգնելու, տես արդեն ուշ է, ժամանակ չկա։ Եթե ուզում ես գնաս՝ գնա, եթե մնաս՝ մնա, բայց մի կանգնիր։ Արի պարենք վերջին անգամ, որպես հուշ թող ինձ այս պարը։ Եթե չգիտես, ոչինչ, կոսովորեցնեմ։ Ես պատրաստ եմ, տես, հագել եմ իմ ամենագեղեցիկ զգեստըև սպասում եմ։ Ինչու ես կանգնել արի պարենք։
Կանգնեց երգը և ես դուրս եկա հեքիաթից։ Դու գնում ես։ Կանգնիր․․․ ։ Ափսոս չեմ կարող ասել բարձր։ Խնդրում եմ մի գնա․․․, ես չարեցի դա, ես չասացի քեզ, որ մնաս։ Ուզում էի՞ր, երևի, բայց արդեն ուշ է, ես բաց թողեցի պահը և կզղջամ դրա համար մինչև կյանքիս վերջ, չնայած ինքս էլ գիտեմ, որ դա ճիշտ էր։ Այդ պարը, այդ վերջին և անկրկնելի պարը ես կպահեմ սրտումս։ Եթե մի օր հոգնես հավերժ ինքնավերլուծությունից, եկ ինձ մոտ, արի պարենք։
Комментариев нет:
Отправить комментарий