Տխրում է՞ր, իհարկե, նա թախծում էր այն մտքից, որ երբեք չի կարող իսկական ընկերներ ունենալ։ Նրան խեղդում էր անհայտության նման լուռ դատարկությունը։ Սիրեց նա արդյոո՞ք, ես դա չգիտեմ։ Իսկ ես՝ ուղղակի մի անցորդ նկատեցի նրան՝ այդքան ուժեղ և այդքան փխրուն։
Մարդիկ այդքան էլ բարդ չեն ինչքան նա էր մտածում։ Նրանք պարզ են, տխրում և զայրանում են հասարակ բաների պատճառով։ Նրանք ենթարկվում են մանրուքների ազդեցությանը և ապրում են չիմանալով, թե երբ կհանձնվեն։ Այդպիսին են մարդիկ։
Մի մարդ, մարդ, ում չընդունեցին։ Ախր նա բոլորի նման ուզում էր սիրել և լինել սիրված։
Комментариев нет:
Отправить комментарий