Ներսումդ իմ անունն է

Ես գիտեմ՝ մի օր փոշոտ քաղաքի մայթերին դեռ խաչվելու են մեր հայացքներն ու ճչալու է ներսումդ իմ անունը:

Դու շատ լավ գիտես, բայց վախենում ես խոստովանելուց: 

Կոկորդիցդ կախ են ընկնելու չասած բառերդ ու իմ չարտասանված անունը: Խեղդելու են քեզ... 
Կամ էլ դու ես ամպերի մեջ խեղդելու ինքդ քեզ՝  փոշոտ քաղաքից հեռու:

Այն անձրևները, որ չթողեցիր թրջեն քաղաքը՝ հեղեղներ դարձած քշելու են, տանեն, կորցնեն քեզ: Կորցնեն ամենամութ փողոցներում:

Ես գիտեմ, մի օր փոշոտ քաղաքի մայթերին հանդիպելու ենք, ներսումդ մի բան գոռալու է... 
Անունս է լինելու՝ չասված անունս...

Փորձիր պատեր սարքել ու թաքնվել այնտեղ: Մի հրեշ կդառնաս, բայց անունս կմնա: 

Իսկ ինձ չտեսնելու մտքից կչքանաս ու մի օր քեզ էլ չեն գտնի այդ սենյակում: 

Փոշոտ քաղաքը քեզ հիշեցնելու է քո փոշոտ հայացքը: