Ես մի աղջիկ եմ մեր դպրոցում, մի քանի հարյուր աղջիկներից մեկը։ Ապրում եմ աննկատ, դպրոցական կյանքով։ Հետաքրքիր է, երբ ինքդ աննկատ ես, սկսում ես ուշադիր հետևել միշտ շողացող մարդկանց դպրոցական կյանքին։ Նրանք միշտ այնքան լարված են, ասես փնտրեն մի բան, անհանգստանան ինչ որ մի բանից։ Իսկ իմ նման մարդիկ միշտ հանգիստ են, որովհետև կարևոր չեն, նրանց գործողությունները չեն ազդում ոչնչի փոփոխության վրա։ Ես կարող եմ շատ խմբերի բաժանել մեր դպրոցի երեխաներին։ Խմբերը տերբեր են, բայց նրանց մեջ ընդգրկված մարդիկ նման են։ Խմբեր կան 4 հոգանոց, 5 կամ 6։ Կան նաև միայնակներ՝ մենակ դասամիջոցին, մենակ դասին, նրանք էլ են աննկատ։ Ապրել քո համար, թե դպրոցի, մենք ենք որոշում։ Եվ հաճախ նայելով վազող կամ կանգնած խնդացող դպրոցականներին ես փորձում եմ հասկանալ նրանց դերը դպրոցում և շատերը իրոք պետքական մարդիկ են, տաղանդավոր և շողացող։ Ուրախ եմ, որ այստեղ եմ սովորում։
Комментариев нет:
Отправить комментарий