Ես ընմբոստ եմ, գուցե անսանձ,
Բայց ես մարդ եմ , թեկուզ ոչ գանձ,
Բայց ես նունպես սիրտ ումեն դեռ.
Զգում եմ, ցավում, տանում եմ բեռ:
Իսկ դուք սպանեք մարմինս, կերեք հոգիս.
Հանեք ուղեղս ու հասեք սրտիս,
Փորփրեք մտքերս, տակնուվրա արեք ներսս:
Հետո մեղադրեք ինձ, իբր դարձել եք որսս:
Ես չեմ մեղարում ու չեմ նեղանում,
Ես չեմ արտասվում ու չեմ հեռանում.
Ես մեղադրում եմ ինձ, ինձնից նեղանում.
Քայքայվում ներսից, <<ես>>-իցս փոկվում:
Комментариев нет:
Отправить комментарий