Աչքերը շատ խոսուն են, արտահայտում են այն, ինչ մենք մտածում, ապրում ու գզում ենք, թեև ցավն ու երջանկությունը շատ հաճախ թաքնվում են անգամ աչքերում:
Մենք վախենում ենք ցույց տալ մեր ցավը, որովհետև գիտենք, որ գեթ մեկ վայրկյանանոց ընկրկումը անդառնալի հետևանքների կարող է հանգեցնել, վախենում ենք, որ անդադար հարվածներ կստանանք և գուցե դրանով էլ կազդարարվի մեր վերջնական տապալումը: Երջանկությունը լռություն է սիրում, ցավը ՝ ուժեղներին: Ցավն է, որ ստիպում է առաջ շարժվել, և երջանկությունն է, որ օգնում է պայքարել: Մեր աչքերում անսահման ցավ ու երջանկություն կա: Մենք միշտ ապրելու ենք այդ ցավով, մենք միշտ թաքցնելու ենք մեր ցավն ու երջանկությունը, չէ՞ որ դրանք միմիայն մերն են…
Комментариев нет:
Отправить комментарий