Քամին,
Աշնան քամին…
Աշնան քամին…
Քաղաքը գորշ ու մութ:
Ամեն անցորդ դեղին զառանցանք է հիմի,
Որ իրիկվա մեգին երազվել է քամուն:
Աշունն ինչ գիտի, թե իսկական սելավն ու փոթորիկն ինչ է։ Աշունը չի տեսել էլ ավելի գորշություն ու մթություն։ Աշունն ուղղակի լսել է, որ մեկը հառաչել է ցավից։ Ամպերը խիտ-խիտ, ինչպես կիտած հոնքեր, ու սելավն ինչպես արցունքների հեղեղ։
Աշունն ինչ գիտի, թե իսկական սելավն ու փոթորիկն ինչ է։ Աշունը չի տեսել էլ ավելի գորշություն ու մթություն։ Աշունն ուղղակի լսել է, որ մեկը հառաչել է ցավից։
Քամին չի տարածում վարսերիս բույրը։ Քամին հող է բերում ու սառնություն։ Հիմա ինչ-որ մեկին ինչ որ տեղ շոգ է։ Իսկ ի՞նձ մի քիչ տաքություն...
Աշունն լսել է, որ մեկը հառաչել է ցավից։
Комментариев нет:
Отправить комментарий