Աղոթք անհավատի համար

-Ո՞վ ես դու։

- Ե՞ս։

- Ի՞նչ ես անում այստեղ։

- Աղոթում եմ։

- Ո՞ւմ համար։

- Անհավատի։

- Կթողնես գնա՞մ։

- Իսկ ո՞ւր ես ուզում գնալ։ 

- Մի անհավանական տեղ, վայր, որտեղ ինձ չեն գտնի ու որտեղ չի ցանկանա ապրել ոչ ոք․․․

- Քո սիրտը։

- Այո, իմ սիրտը․․․ դատարկ և անշունչ։

- Կուզե՞ս քեզ համար էլ աղոթեմ։

- Ոչ, հարկավոր չէ, ես միևնույն է չեմ ապրի մինչև քո աղոթքի ավարտը։

- Հասկանալի է։ Կգնա՞ս։

- Երևի թե կգնամ։ Իսկ դու իմ ետևից լաց կլինե՞ս։

- Լաց կլինեմ․․․ բայց ետ արի մի օր։

- Դու հենց սկզբից էլ չպետք է լինեիր, ուղղակի փոխնորդ ես․․․ Իսկ ես կգամ, անկասկած կգամ, մի օր՝ հրաշալի օր կվերադառնամ։

- Քեզ բարի ճանապարհ, բայց հիշիր՝ եթե չվերադառնաս քեզ չեն ների։

- Ովքե՞ր։

- Կիմանաս․․․ 

- Ես փոշմանեցի, աղոթիր ինձ համար։

- Իհարկե։