Թարգմանությունը՝ Դիանա Հովաննիսյանի
Պոսեյդոնը, նրա կինը՝ աստվածուհի Ամֆիտրիտը և նրա որդին՝ Տրիտոնը, ապրում են ծովի հատակին գտնվող շքեղ պալատում՝ շրջապատված Ներեիդներով, հիպոկամպով և այլ ծովային արարածներով. Պոսեյդոնը տիրում է ծովերի վրա, և ծովի ալիքները ենթարկվում են նրա ձեռքի ամենափոքր շարժումին՝ զինված ահեղ եռաժանիով»։
Ինքը՝ Պոսեյդոնը, հիպոկամպով կառքով անցնում է ծովը։ Պոսեյդոնի զայրույթը սարսափելի է իր կատաղության մեջ, նա հարվածում է իր կախարդական եռաժանիով և փոթորիկներ է առաջացնում՝ կոտրելով քարերը։ Դժվար տրամադրվածությունը, տարերային անպարտելիությունը և փոթորկոտ ուժը տարբերում են մեծ Պոսեյդոնին հանգիստ և հզոր Զևսից: Պոսեյդոնի իշխանությունը ծովի վրա անսահման է. «Այնուհետև ծովի ալիքները աղմկոտ հարվածում են ափամերձ ժայռերին և ցնցում երկիրը։ Բայց Պոսեյդոնը երկարացնում է իր եռաժանի ալիքները, և նրանք հանդարտվում են։ Փոթորիկը հանդարտվում է, ծովը նորից հանգիստ է, թեկուզ հայելու պես, և հազիվ լսելի շրթփոցներ ափի մոտ՝ կապույտ, անսահման»։
Մութ Հադեսի թագավորություն
Խորը ստորգետնյա տիրում է Զևսի անհաշտ, խավար եղբայր Հադեսը: Նրա թագավորությունը լի է խավարով և սարսափներով: Պայծառ արևի ուրախ շողերը երբեք չեն թափանցում այնտեղ։ Անհատ անդունդները երկրի երեսից տանում են դեպի Հադեսի տխուր թագավորությունը։ Նրա մեջ մութ գետեր են հոսում։ Այնտեղ հոսում է Սթիքս սառը սուրբ գետը, որի ջրերով աստվածներն իրենք են երդվում։
Անդրաշխարհում հոսում են նաեւ Լեթհի աղբյուրի ջրերը՝ մոռացություն պարգեւելով բոլոր կենդանի էակներին։ Հադեսի թագավորության մռայլ դաշտերով, գունատ ասֆոդելի ծաղիկներով թաղված, մեռելների անմարմին, թեթև ստվերները շտապում են: Նրանք բողոքում են իրենց անուրախ կյանքից՝ առանց լույսի և առանց ցանկությունների։ Նրանց հառաչանքները լսվում են հանդարտ, հազիվ նկատելի, ինչպես աշնան քամուց քշված չորացած տերևների խշշոցը։ Վշտի այս թագավորությունից ոչ մեկի համար վերադարձ չկա: Ելքը հսկում է եռագլուխ դժոխային շան Կերբերուսը, որի վզին սպառնագին սուլում են օձերը: Խստաշունչ, ծերուկ Քարոնը մահացածների հոգիները տեղափոխում է Ախերոնի մութ ջրերով: Նա ոչ մի հոգի հետ չի տանի այնտեղ, ուր կյանքի արևը փայլում է։ Մահացածները դատապարտված են հավերժական անուրախ գոյության Հադեսի մութ թագավորությունում:
Հենց այս թագավորությունում, որին չեն հասնում երկրային կյանքի ոչ լույսը, ոչ ուրախությունը, ոչ վիշտը, իշխում է Զևսի եղբայր Հադեսը։ Նա նստում է ոսկե գահին իր կնոջ՝ Պերսեփոնեի հետ։ Նրան ծառայում են վրեժխնդրության անողոք աստվածուհիները՝ Էրինյեսները:
Ահա, Հադեսի գահին, գտնվում է քնի գեղեցիկ երիտասարդ աստված Հիպնոսը: Հզոր աստված Հիպնոսը, ոչ մահկանացուները, ոչ աստվածները, ոչ էլ նույնիսկ ինքը՝ որոտացող Զևսը, չեն կարող դիմակայել նրան, և Հիպնոսը փակում է իր սպառնացող աչքերը և խոր քնի մեջ գցում նրան։ Երազների աստվածները նույնպես շտապում են Հադեսի մութ թագավորությունում: Նրանց մեջ կան աստվածներ, որոնք մարգարեական և ուրախ երազներ են տալիս, բայց կան նաև սարսափելի, ճնշող երազների աստվածներ. նման երազները վախեցնում և տանջում են մարդկանց: Կան նաեւ կեղծ երազների աստվածներ, նրանք մոլորեցնում են մարդկանց ու հաճախ տանում կործանման։
Անխոնջ Հադեսի թագավորությունը լի է խավարով և սարսափով: Հադեսի թագավորությունը սարսափելի է և ատելի մարդկանց համար:
Комментариев нет:
Отправить комментарий