Ամեն փետրվար շող գարունք է վայելում, իսկ դու արտասունքդ թողնում ես ննջարանում ու գնում ես սեղան գցելու: Գինիները բոլորը նույն համի էին: Դառն էր դառը, քաղցրն էլ էր դառը, կիսաքաղցրն էլ... Որքան ցավոտ է, երբ տարին արևոտ է, բայց քո արտը կարկուտ է խփում:
Թաց շորերը փռեցի պարանին: Նայում եմ տունն ու դուռը, քամի է պտտվում, երկնքի դեմքին գույն չկա: Քամին խաղացնում էր պարանի շորերը: Շորերից հատիկ-հատիկ կաթիլներ էին թափվում ցած: Մեկ էլ` աչքիս դեմք երևաց այգու մեջ: Թվաց, թե կար...:
Մութն ընկավ` դեմքը տանելով հեռու: Պատուհանը փակեցի:
Մութն ընկավ` դեմքը տանելով հեռու: Պատուհանը փակեցի:
Գիշերը սև էր: Փոթորիկը տարավ այգին: Ճյուղերը ջարդված, տերևները կարկուտ տեսնել չէին ուզել...
Դեմքիս գույն չկա, քամի է պտտվում տունն ու դուռը...:
Լուսանկարը` Աստղ Կիրակոսյանի
Դեմքիս գույն չկա, քամի է պտտվում տունն ու դուռը...:
Լուսանկարը` Աստղ Կիրակոսյանի
Комментариев нет:
Отправить комментарий