Երբևիցե մտածե՞լ եք
զգացմունքների նպատակների մասին:
Նրանք գալիս են, սակայն նույնպես միշտ գնում: Նրանք կարող են մեզ բարձրացնել, սակայն
միաժամանակ հանկարծակի հուսախափել: Բոլոր զգացմունքները նունը չեն կարող լինել, և նրանք
ընդհանուր առմամբ մեզ հարվածում են ամենաչսպասված պահերին:
Սակայն նրանք գոյություն
ունեն որոշ պատճառների համար՝ ուրախության, տխրության, մենակության, վախի, և այլն:
Միթե կյանքը փորձաքննում է մեզ…
Մենք այնքա՜ն ենք
խրվել մեր մտքերի մեջ՝ փորձելով ազատվել զգացմունքներից, նրանց դիտարկելով, որպես «վատ սովորություններ»: Սակայն միթե ավելի լավ է փորձել նրանց թողնել
հանգիստ՝ ամբողջովին նրանց զգալով և նրանց դիտարկելով որպես փորձառություն: Նրանց գոյությունը
նպատակ ունի…
Մի օր, այս զգամունքների
պատճառով մենք կլինենք անվախ ու ուժեղ: Կլինենք անվախ ամեն-ինչից, կլինենք անվախ նույնիսկ
մեր զգացմունքներից: Այդ ժամանակ մենք կզգանք այդ նոր զգացմունքները և կկարողնանք ասել,
որ այդ բոլորը արդեն հաղթահարվելու են…
Комментариев нет:
Отправить комментарий