Գիտե՞ք, ընկերս երբեմն ինձ ասում է.
— Ի՞նչ կանեիր, եթե հնարավորություն ունենայիր ստեղծել քո աշխարհը:
Ես չկարողացա պատասխանել։ Դե, հիմա ես մտածում եմ, իսկապես, ի՞նչ կաների, եթե ունենայի իմ աշխարհը:
Առաջին բանը, որ որոշ մարդիկ կցանկանան ունենալ, երջանկությունն է: Մեր աշխարհում շատ մարդիկ կան, ովքեր վիրավորում են, բարկանում, ծեծում և այլն։ Իմ աշխարհում ես կուզենայի մի քիչ սեր, որ բոլորը իրար սիրեին, ինչպես հեքիաթում, բայց աշխարհը չի կարելի համեմատել հեքիաթի հետ։ Մենք բոլորս շատ լավ հիշում ենք մեր մանկությունը և հիշում ենք, թե ինչպես մեր ծնողները թույլ չէին տալիս որոշ բաներ անել, օրինակ՝ <<Շատ քաղցրավենիք մի կերեք>> կամ <<Առանց գլխարկի դուրս չգաս>>։ Եվ մենք բոլորս լավ գիտենք, որ նրանք դա անում են մեր առողջության համար, բայց երբ խոսքը վերաբերում է ազատությանը, մենք դուրս ենք գալիս մեր աշխարհի բոլոր սահմաններից, այսինքն՝ անում ենք այն, ինչ պետք չէ անել։ Երբեմն տանը մենակ մնացել էի՞ք, լավ էր չէ՞, զվարճանում էիք խաղում, հետո գնում ու ուտում այն բոլոր կոնֆետները, որոնք մայրդ թույլ չէր տալիս, կամ գնում էիր մեծահասակների համար ֆիլմ դիտելու, որը հայրդ թույլ չէր տալիս, այսինքն՝ դու քեզ ազատ կզգայիր։ Երբ անում ես այնպիսի բաներ, որոնք քեզ արգելված էին, դու քեզ ազատ ես զգում, վատ չէր լինի ազատություն ավելացնել մեր աշխարհին։ Նաև ես իմ աշխարհին կավելացնեի մեկ այլ բան՝ բնությունը: Այս մշտադալար անտառները այնքան գեղեցիկ են, և երբ անձրև է գալիս, այն կաթում է հազիվ դուրս եկած ծիլերի վրա և թվում է, թե նրանք դողում են արցունքներից: Մեր որոշ սենյակներում աճում են ծաղիկներ և բույսեր, և երբ նայում ենք պատուհանին, տեսնում ենք հիանալի կանաչ արարածներ փոքրիկ ծաղկամանների մեջ, այո, նրանք նույնպես կենդանի են և կարող են մեռնել և կենդանանալ, շնչել, սառչել, սա ինչ-որ սառեցված տիկնիկ չէ, այն կենդանի է և այս բոլոր բույսերը մեկ կաթիլ հոգի ունեն: Ու ինչքան էլ մարդիկ դես ու դեն աղբ նետեն, ամեն մարդ փչացնում է մոլորակը և ինքն իրեն. չէ՞ որ բնությունը մեզ մաքուր օդ է տալիս և գեղեցիկ պատկերներ։ Ես կցանկանայի ավելացնել մի փոքրիկ բնություն, որը միշտ կլինի գեղեցիկ, մաքուր և օգտակար:
Комментариев нет:
Отправить комментарий