Հոդվածը անդրադառնում է Ռուս-թուրքական պատերազմի ընթացքում հայ ժողովրդի կազմակերպվածության պակասին և դրա հետևանքներին։ Հեղինակը մատնանշում է, որ պատերազմը մեծ անակնկալների առջև է կանգնեցրել հայությանը, և միայն համերաշխ ու կուռ կազմակերպությամբ հնարավոր կլիներ դիմակայել այդ ծանր ժամանակներին։
- ո՞րն է հոդվածի մեջ արտահայտված գաղափարը՝ ասելիքը
Հեղինակը փորձում է ընդգծել, որ հայ ժողովուրդը պետք է ունենա համազգային կազմակերպվածություն, որպեսզի կարողանա գործել միասնական ուժերով։ Նա քննադատում է այն գործիչներին, ովքեր ձևականորեն խոսում են կազմակերպվելու անհրաժեշտության մասին, բայց իրականում խոչընդոտում են դրա ստեղծմանը։ Հեղինակը նշում է, որ ազգային միավորումն ու կազմակերպվածությունը կարևոր են ժողովրդի գոյության և ապագայի համար։
- քո վերաբերմունքը, մտածումները, տրամադրությունը
Հոդվածն արտացոլում է մտահոգություն, զայրույթ և քննադատություն, բայց նաև ունի հույսի տարրեր։ Ես համամիտ եմ, որ ժողովուրդների կազմակերպվածությունը վճռորոշ է ճակատագրական պահերին։ Հեղինակը խիստ քննադատում է նրանց, ովքեր ձևացնում են, թե աջակցում են համախմբման գաղափարին, բայց իրականում արգելակում են այն։ Նրա հռետորական հարցերը և զգացմունքային արտահայտությունները ցույց են տալիս, որ նա լրջորեն անհանգստացած է հայության ապագայով։
- մեջբերումներ
- «Որքան անգոր պիտի լինի գալիք ահավոր դեպքերի հանդեպ մի անկազմակերպ հանրություն» – սա ընդգծում է կազմակերպվածության կարևորությունը։
- «Եվ ինչպես չգիտակցեին ու չզգային, երբ բիրտ ուժը տապալում էր պետական ամուր կազմակերպության մեջ ձուլված ազգերին» – այստեղ հեղինակը ցույց է տալիս, որ առանց կազմակերպվածության ազգերը չեն դիմանում պատմական մարտահրավերներին։
- «Մենք կարծում էինք, որ անհրաժեշտ և անհետաձգելի է ստեղծել մի համազգային ընդհանուր ընտրված մարմին» – սա ներկայացնում է հեղինակի առաջարկած լուծումը։
- «Բայց նրանք, որ արմատական են ձևանում, իսկ իրոք զանազան եպիսկոպոսների փեշերի հովանին են որոնում…» – հեղինակը խստորեն քննադատում է կեղծ արմատականներին, ովքեր իրականում ազգին ոչինչ չեն տալիս։
Ընդհանուր առմամբ, հոդվածը կարևորում է ազգային համախմբման և կազմակերպվածության գաղափարը, քննադատում է ձևական ազգայնականությունը և առաջարկում է հայության համար նոր գործնական մոտեցումներ՝ ապահովելու նրա գոյատևումն ու քաղաքական հասունությունը։
Комментариев нет:
Отправить комментарий