вторник, 31 марта 2020 г.

Ինչպես չլինի դեռ մի քիչ մարդ եմ․․․

Այս կյանքի փորձություններով անցած․․․
Նրա ցավը ու տանջանքը տեսած, մարդ եմ ես հասարակ․․․ Մա՞րդ․․․ Մի՞թե այստեղ մարդ է մնացել․․․
Ես հոգնել եմ․․․ Սառել․․․ Մաշվել ու քրքրվել․․․ Բայց ես չեմ կոտրվել․․․ Ես դեռ ապրում եմ ոու վերականգնում ինձ․․․ Ինչպես էլ լինի մեջս դեռ մի քիչ մարդկություն կլինի․․․ Ու հենց այդ մարդկությունն է, որ ինձ քաշում ու հանում է այն անդունդից, ուր գցել են ինձ․․․ Այդ մարդկությունն է, որ ոչ թե տանում է ինձ դեպի գոյատևում, այլ տանում է դեպի պայծառ կյանք։ Ինչպես չլինի դեռ մի քիչ մարդ եմ․․․

Комментариев нет:

Отправить комментарий