Դարձար ցնորք

Ու՞ր գնացիր... Ե՞րբ ես հետ գալու: Ախր, ես արդեն կարոտել եմ քեզ: Քո պատկերը, քո դեմքը, քո ժպիտն ու ծիծաղը՝ բոլորը դարձան հուշեր:
Բոլորը դարձան երազանք: Տեսնես, մեկ էլ երբ կլսեմ քո ձայնն ու ծիծաղը, քո խորհուրդներն ու իմ անունը կանչելը: Դարձար ցնորք...

Տեսնում եմ քեզ իմ երազներում՝ աչքերս փակելիս ու մտքերով քեզ մոտ թռչելիս: Ես քեզ ուզում եմ տեսնել միշտ` հիմա՛, վա՛ղը, ամեն րոպե և... ընդմիշտ:

Գիտեմ, որ դու կողքիս ես ու միշտ պատրաստ ես ինձ օգնելու: Շատ հնարավոր է, որ այս տողերը գրելիս` դու միաժամանակ ինձ հետ կարդում ես ու մեկնաբանում յուրաքանչյուր նախադասություն: Դե, միշտ էլ սիրել ես մեկնաբանել ու քո կարծիքը հայտնել...

Անչա՜փ կարոտոել եմ քո ձայնին, քո ժպիտն ու քեզ...

Մի վայրկյան ավել տեսնեի քեզ` գրկեի ու երբեք բաց չթողնեի...