Այսօր ես շնորհակալ եմ ամենին, ինչ ինձ հետ պատահել է այս բոլոր տարիների ընթացքում: Երկարաժամկետ, կարճաժամկետ… Եթե դա չպատահեր, ես ես չէի լինի: Իսկ իմ այսօրվա ՙՙես՚՚-ը ինձ դուր է գալիս:
Չեմ սիրում մեծանալ: Դա Թակարդ է: Կար ժամանակ, երբ ինձ թվում էր, որ կանցնի մի որոշ ժամանակ, և ներսումս ամենը կփոխվի: Կդառնամ ուրիշ մարդ՝ հիմնորեն կփոխվեմ, միջուկս կփոխվի, կիմաստանամ, շատ բան կտեսնեմ, կյանքի համը կտեսնեմ: Ի՞նչ ասեմ:Իմաստացա: Շատ բան տեսա: Կայնքի համը տեսա: Ու, ի՜նչ ուրախություն, ներսումս ոչինչ չփոխվե՜ց: Հոգին չգիտի, թե ինչ է ժամանակը, տարիք չունի: Մարմինը ծերանում է միայն այն ժամանակ, երբ մենք նրան թույլ ենք տալիս, երբ հոգին հոգնում է նրա մեջ ապրելուց: Եվ որպեսզի պաշտպանենք հոգին հուգնելուց, հարկավոր է թույլ տալ նրան ամեն ինչ: Յուրաքանչյուր ցանկություն, անգամ ամենահիմար և անտրամաբանականը: Առաջին հերթին այդպիսիննե՜րը: Ըմբռնել սեփական ներքին ձայնը, լսել հոգուն, սիրել սեփական ամեն ինչը: Որովհետև հոգին ե ր բ ե ք չի սխալվում:
Չգնահատել: Դիտել: Ընդունել: Զարմանա՜լ: Բարին գոյություն ունի միայն այն պատճառով, որ գոյություն ունի չարը: Սևը պետք է, որպեսզի նկատենք սպիտակը: Ամենը միասին հարկավոր են աշխարհի կայունության համար: Դե այնպես է աշխարհը ստեղծված, Աստծվածային ֆիզիկա: Ես հիշում եմ, թե ինչպես էր ամեն ինչ սկսվում: Ամեն հանդիպումը իր նշանակությունը ունի: Մեկի հետ 5 րոպե, ուրիշի հետ ամբողջ կյանքի ընթացքում: Ամենը այդ անվերջության վերածվող ակնթարթների համար է:
Աղբյուր՝ Не оценивать. Наблюдать. Принимать. Удивляться!
Комментариев нет:
Отправить комментарий