Կախարդական ձմեռ

Ձմեռային օր, ցուրտ է և անհարմար:

Բայց, ահա, դու հոգատարորեն բռնում ես ձեռքս. ՙՙՀո չե՞ս մրսում՚՚:

Ցուրտը ավելի խորքերն է թափանցում:

Իսկ ես լռում եմ և ժպտում՝ աչքերիդ ջերմությունը կհալեցնի ցանկացած սառնամանիքը:

Ցածր, մոխրագույն երկինքը գլխիս վերևում է:

Իջեցնում եմ աչքերս, որովհետև քո ժպիտը փոքրիկ արևային նապաստակ է, որը միշտ ինձ հետ է:

Չդադարող ձյունը, կարծես միջատների ամպերը:

Իմ վերարկուն թափ տվող ձեռքերիդ տաքությունն ու քնքշությունը:

Անգամ բնակարանում է ցուրտ ու անհարմար:

Տաք թեյ, շոկոլադ… Վառենք մոմերը: Երկուսով մենք չենք մրսի:

Դատարկ, անտարբեր դեմքեր: Սառած և հոգնած անցորդներ:

Բայց ինչպես են նրանք ժպտում նայելով մեզ՝ կարծես, թե այդքան մեծ, բայց պինդ իրար ձեռք բռնած, և ծիծաղող՝ ի հակառակ եղանակին:  

Իմ սառած սիրտը տաքացավ քո հոգու հարմարավետ օջախի մոտ: Մի՞թե ձմեռը տաք չի լինում:

-Դրսում այդքան էլ ցուրտ չէ: Չե՞ս ցանկանում զբոսնել:

-Քեզ հետ՝ միշտ եմ ցանկանում:

Թարգմանությունը՝ Եփրիկյան Շուշանի

Աղբյուր՝ Волшебная зима