Մարտի 27-ին՝ ժամը 9:00 մենք ուղևորվեցինք դեպի Վրաստան՝ Թբիլիսի։
Ճանապարհը տևեց մոտ չորս ժամ, բայց այդ չորս ժամը մենք անցկացրեցինք ծիծաղով ու երաժշտություն լսելով։Երբ հասանք Թբիլիսի, ուրախացա, երբ տեսա, թե ինչպես են վրացիները պահել իրենց քաղաքի հնությունները։ Ինձ ամենաշատը Թբիլիսիում դուր եկավ ճարտարապետությունը։
Ափսոս, չեմ հիշում, թե որ փողոցում էր գտնվում մեր հյուրատունը, բայց գիտեմ, որ այն քաղաքի կենտրոնում էր, որը, ինչ խոսք, մեզ համար մեծ առավելություն էր:
Oր առաջին
Սա մեր հյուրատան պատշգամբն է։ Հյուրատանը տեղավորվելուց անմիջապես հետո, կարճ ժամանակով, շրջեցինք քաղաքով։ Ուտելուց հետո վերադարձանք հյուրատուն՝ հանգստանալու․ բոլորս շատ հոգնած էինք ճանապարհից, ուստի դրսում մնալու փոխարեն որոշեցինք մնալ մեր սենյակներում։
Օր երկրորդ
Երկրորդ օրվա ընթացքում հասցրեցինք այցելել երեք եկեղեցի, որոնցից ամենաշատը տպավորվեցի վրաց ուղղափառ Ծմինդա Սամեբա եկեղեցով։։ Հաջորդ երկուսը հայկական առաքելական եկեղեցիներ էին՝ Սուրբ Գևորգ և Սուրբ Էջմիածին եկեղեցիները։
Մի քիչ հանգստանալուց ու ճաշելուց հետո գնացինք Պետրոս Ադամյանի անվան պետական հայկական դրամատիկական թատրոն՝ հանդիպելու թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Արմեն Բայանդուրյանի հետ՝ հետագա համագործակցությունների ձեռքբերման նպատակով։
Օրերը քիչ էին, բայց մեր գրաֆիկը հագեցած էր, մենք այցելեցինք Հովհաննես Թումանյանի տուն և փոքր ելույթ ունենացանք, Թումանյան ընթերցեցինք։
Օր երրորդ
Սա մեր վերջին լիարժեք օրն էր Թբիլիսիում, ուստի մենք փորձեցինք առավելագույնս վայելել այն: Մենք այցելեցինք երկու դպրոց, մեկը վրացական, մյուսը՝ հայ-վրացական։ Վրացական դպրոցում աշակերտների հետ հաճելի ժամանակ անցկացրինք՝ նրանց սովորեցնելով հայկական երգ ու պար։ Այդ դպրոցում ինձ ամենաշատը դուր եկավ այն, որ աշակերտներն էին ներկայացնում դպրոցը, ընդ որում, ներկայացնում էին բավականին մեծ ուրախությամբ ու հպարտությամբ։
Եվ վերջապես՝ ինձ ամենաշատը դուր եկավ տիկնիկագործ Ժաննա Դավթյանի հետ հանդիպումը։ Նա պատմեց մեզ, թե որքան կախարդական է իր տունը, և, ճիշտն ասած, ես կարիք չունեի լսելու պատմությունները, որպեսզի իմանայի, թե այն որքան կախարդական էր։ Ձեռագործ գեղեցիկ տիկնիկները ամենուր էին, իսկապես թվում էր, թե նրանցից յուրաքանչյուրը կենդանի է։ Մենք այդ տանը հանդիպեցինք Վրաստանում ՀՀ դեսպան Աշոտ Սմբատյանի հետ։
Օրը ամփոփեցինք երեկոյան զբոսանքով, նստեցինք ճոպանուղի։
Սա, հավանաբար, իմ ամենահիշարժան ճամփորդությունն էր, ես սիրում էի այն ամենը, ինչ անում էինք և ամենուր, որտեղ այցելում էինք: Սա իրադարձություններով հագեցած ճամփորդություն էր, և ես չեմ ափսոսում, որ մասնակցել եմ այս նախագծին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий